Bretonse lais bestonden zeker voordat Marie de France ervoor koos de thema's die ze van Bretonse minstrelen hoorde om te zetten in poëtische verhalen in verzen in de volkstaal, maar ze was mogelijk wel de eerste die een nieuw genre van de lai in narratieve vorm presenteerde. De Lais vormen een verzameling van 12 korte verhalende gedichten geschreven in achtlettergrepige verzen die waren gebaseerd op Bretonse of Keltische legendes, die deel uitmaakten van de mondelinge literatuur van de Bretoenen. 

De lais van Marie de France hadden een enorme impact op de literaire wereld. Ze werden beschouwd als een nieuw type literaire techniek, afgeleid van de klassieke retoriek en doordrenkt met zulke details dat ze een nieuwe kunstvorm werden. Haar lais variëren in lengte van 118 (Chevrefoil) tot 1184 regels (Eliduc), en beschrijven vaak hoofse liefde verstrikt in driehoeksverhoudingen met avontuurlijke verhalen, doorweven met Keltische magie.